Kiedy Wi był malutki często usypialiśmy go przy muzyce, bo wtedy nie wybudzał się na każdy głośniejszy dźwięk, który zakłócał ciszę. Teraz usypiamy go przeważnie śpiewając kołysanki. W ciągu dnia też sobie czasem śpiewamy i tańczymy. Wi ma swoje ulubione melodie. Najczęściej słuchana przez niego płyta to "Rączki dziecinne". Długo zastanawiałam się nad jej kupnem ze względu na cenę. Nie żałuję wyboru. Płyta wniosła sporo śmiechu do naszego życia i dzięki niej Wi wytrzymuje jazdę samochodem w dłuższe trasy. (Mówiąc "dłuższe" mam tu na myśli 5-godzinne). Puszczamy mu ją wtedy i nie ma płaczu. Słucha się jej naprawdę przyjemnie - słowa wpadają w ucho, a muzyka porywa do tańców i innych wygibasów. Można się przy niej świetnie bawić z dzieckiem. Wi bardzo lubi również Fasolki. A "Pan Tik-Tak" słuchaliśmy już ze 100 razy, jak nie więcej. Warto jest puszczać i śpiewać miłe dla ucha dziecięce piosenki. Dzieci uwielbiają proste motywy melodii i przejrzysty tekst w odróżnieniu do popowego rozgardiaszu. W prostej muzyce łatwiej jest wyczuć rytm. Dzieci wtedy klaszczą i powtarzają słowa utworów. Muzyka uwrażliwia, zbliża, uczy poczucia rytmu, dodaje odwagi, ale.. nic na siłę. Jeżeli np. słuchanie muzyki klasycznej nie sprawia rodzicom przyjemności, to po co puszczać ją dzieciom? Jeżeli rodzice nie przepadają za filharmonią, to po co ciągnąć tam dzieci? Muzyka to świat dźwięków, w który najlepiej, żeby dzieci wkraczały w sposób naturalny. Taki, który daje radość rodzicom. Dzieci naśladują i przesiąkają tym, co dzieje się w domu. Wyczują, kiedy rodzić puszcza muzykę, bo chce, lubi, a kiedy robi to tylko po to, żeby dziecko "umuzykalnić". Kilka miesięcy temu ćwiczyłam prawie codziennie rano izolację i ruchy w rytm muzyki arabskiej. Wi kręcił się wtedy w kółko, ale po kilku dniach zaczął tańczyć tak jak ja i stosował izolację ciała! Nie mogłam uwierzyć. Wi kazał sobie puszczać bellydance drama queen na okrągło i tańczyliśmy. Dla lubiących muzyczne wypady z małymi dziećmi polecam zajęcia gordonowskie. Dowiedziałam się o nich przez przypadek od sąsiada, który jest perkusistą i jednym z prowadzących takich zajęć w Chorzowskim Centrum Kultury. Magiczna scena usłana poduszkami, instrumenty na żywo, śpiew, ruch i zabawa. Jest energicznie i kolorowo, ale też spokojnie i wyciszająco. Zajęcia te przeznaczone są dla dzieci w wieku od 0 do 6 lat i prowadzone są co miesiąc. Więcej informacji na ten temat dla zainteresowanych na Śląsku podaję link: Na jednym z takich spotkań pewna mama cały czas siedziała z boku na krześle, trzymając na kolanach około 2,5-letniego niezadowolonego syna. Usłyszałam jak mówiła do niego parę razy: Dlaczego nie chcesz iść na scenę do dzieci? Czemu się wstydzisz? Zobacz, a tamten chłopczyk się nie wstydzi. Kiedy zajęcia dobiegły końca mama powiedziała do syna: Fajnie było, podobało ci się? Przyjdziemy następnym razem, prawda? Nie - odpowiedział chłopiec. Oj na pewno jeszcze raz przyjdziemy - zakończyła mama. Podejrzewam, że gdyby mama sama poszła na scenę, usiadła wśród dzieci, zaczęła klaskać i śpiewać, to jej syn najprawdopodobniej by do niej dołączył. Mogła z nim również po prostu siedzieć i obserwować widowisko, lecz cały czas strofując chłopca, mama jeszcze bardziej zrażała go do czerpania radości z bycia wśród dzieci i muzyki.